“Nein!!” klinkt het geregeld door ons huis. “Nein, nein, nein!!” Met een opgeheven vingertje wijst Lyla ons op wat niet mag. Wat van haar niet mag, welteverstaan. Ik ben twee en ik zeg nee? Niets daarvan hoor, onze kleine Duitse Deerne is nog maar anderhalf. Regelmatig vragen we ons af waar ze dat Duitse gebabbel toch vandaan heeft. Zou het met onze Duitse buren te maken hebben? Er moet iets in onze omgeving zijn wat de Duitse taal prikkelt, want Vinnie zijn eerste woordje was “Baum”. En dan wees ‘ie met zijn kleine handje naar buiten, richting de absurd hoge coniferenheg die ons erf afscheidt van dat van de buren. Vinnie is inmiddels op het Engels overgestapt. Terwijl meneer nog niet van 1 tot 10 kan tellen in het Nederlands, schud ‘ie de Engelse termen voor rood, wit, blauw en andere kleuren moeiteloos uit zijn mouw. Laatst deden we een letterpuzzel waarbij de woorden in het Engels waren. Ik wees een rat aan, en noemde het beestje bij zijn Engelse naam. Maar daar was Vinnie het niet mee eens, “Nee mama, dat is niet Rat, dat is yellow!”. En inderdaad, de bijbehorende R was in het geel afgebeeld. Dus, Engels. En Duits….

We zijn er blij mee hoor, dat onze kindjes internationaal zijn ingesteld. En gelukkig worden we geholpen door beste vriendin Dora, die ook haar talen spreekt. Maar het blijft vreemd, dat onze kinderen hun eerste woorden in het Duits zeggen. Ik hoop niet dat ze binnenkort uit zichzelf Russisch gaan praten!