Als je met je 8 weken oude baby de stad in moet, ben je genoodzaakt je kinderwagen mee te nemen. Je bent dus redelijk afhankelijk van de bus als je niet bakken met parkeergeld wilt betalen.
De laatste keer dat ik met de bus ben geweest stamt nog uit mijn OV-jaarkaart periode, toch alweer zo’n 2 jaar terug. Maar de bushalte is hier om de hoek en de bussen van tegenwoordig zijn erg kinderwagen vriendelijk; lage instap en voldoende ruimte voor mijn niet-al-te-grote-bakkie. Ik moet Vinnie namelijk in mijn paspoort laten bijschrijven, en waar je vroeger minstens anderhalf uur moest wachten tot je aan de beurt was in het gemeentehuis, kun je tegenwoordig een afspraak maken. Half 12 leek me een goede tijd. De bus van 5 over 10 sluit hier mooi op aan.
Op stap gaan met zo’n kleintje moet je niet onderschatten. Je moet van alles mee; extra luiers, doekjes, creme, kleertjes, extra dekentje voor het geval het kouder wordt, regendekje, parasolletje, je eigen portemonee, sleutels, telefoon, zonnebril, enz. Na het wakker worden, verschonen, aankleden, voeden, boeren, kinderwagen naar beneden sjouwen, alle spullen er op en aan hangen (kijk dat is dan wel weer een voordeel van zo’n wagen!), Vinnie er in leggen en checken of je alles heb ben je een uurtje later klaar om te gaan.
We zijn keurig op tijd bij de bushalte. 5 voor 10, even 10 minuutjes lekker zitten. Om 5 over 10 geen bus, de bus zal wel wat vertraagd zijn en mijn horloge loopt vast ietsje voor. 10 over 10, geen bus, hij moet zo komen denk ik. Kwart over 10, geen bus.. hmmm, als die stomme bus nu komt lach ik niet vriendelijk meer naar de chauffeur. 20 over 10, geen bus, ik bel de arriva-klantenservice ( a 10 cent per minuut + de kosten van je mobiele telefoon) om eens een hartig woordje met ze te spreken. 35 andere mensen hebben dat ook bedacht op dit zelfde tijdstip, dus na 3 minuten wachten hang ik maar weer op. Boze smsje over de stomme bus gaan naar mijn vader en mijn zusje. 25 over 10, geen bus maar mijn vader belt. De bussen staken… WAT!!?? Ik haat de bus!!! Zoek een andere baan als je het niet eens bent met je salaris, maar val mij er niet mee lastig! Dat doe ik toch ook niet!
Gelukkig heeft papa-lief even tijd om me op te halen. De afspraak op het gemeentehuis wacht immers. Even een kwartiertje geduld. Op dat moment dringt er een duidelijke poep lucht mijn neus binnen. Nee he, nu Vin? Echt? Ja hoor, mijn kereltje heeft zijn hele broek volgepoept dus een verschoonsessie, met overal poep, in de bushalte is het gevolg. Mijn kleine mannetje zat er helemaal onder. Nu zitten we er allebei onder, maar ja, gedeelde smart is halve smart zullen we maar denken.
Als ik bij mijn vader in de auto zit is het leed nog niet geleden. Op het kruispunt van de rademarkt moeten, persé vandaag, een legertje verkeerspolitie-agentjes-in-opleiding oefenen op hints. Dus, stoplichten uit en seinen maar. Ben blij dat mijn vader rijdt, want ik snap de gebaren nooit. Dat het spelletje hints een file oplevert van hier tot aan het spoor maakt blijkbaar niet uit. Dat wij op tijd staan nog minder.
Om kwart over 11 stoppen we met gierende banden voor de fotograaf op het kwinkeplein. Niet de goedkoopste, wel de beste. Gelukkig hebben ze Vinnie zo op de foto, geen probleem. En de foto is nog mooi ook!
Snel door naar het gemeentehuis. Tijdens het oversteken overvalt me weer een hevige poeplucht. Alweer?! Gelukkig blijkt er bij inspectie van Vinnie’s luier geen vuilte aan de lucht. Waarschijnlijk zit het nog ergens aan de kinderwagen ofzo. Ook bij het gemeente huis zijn we snel klaar. Door de afspraak zijn we gelijk aan de beurt. Dat noem ik nog eens vooruitgang! Vinnie heeft ook honger gekregen en ik ga snel even bij mijn ouders naar binnen om hem te voeden.
Het tweede deel van de dag bestaat uit het zoeken van make-up en ondergoed voor de bruiloft. Ik heb nog de nodige douglasbonnen liggen, dus make-up moet geen probleem zijn. Make-up blijkt ook niet het probleem te zijn, de spiegel bij de douglas echter wel. Ik zie er al niet uit in de spiegel van de kapper, maar de spiegel van douglas is nog erger. Mijn puistjes en vlekken zijn zodanig aanwezig, dat ik ze er van verdenk dat de spiegel je extra lelijk maakt, zodat je meer make-up gaat kopen. Slimme zet, van douglas.
Na het kopen van de make-up en het vinden van mooi ondergoed (en niet met dank aan de V&D waar niemand je komt helpen, maar wel met dank aan de mevrouw van het winkeltje in de zwanestraat) maken Vinnie en ik ons op voor de terug weg. Lopende wel te verstaan, dankzij Arriva. We hebben 35 minuten om thuis te komen, want Vinnie moet al bijna weer eten. Ik heb gelukkig bij mijn ouders een paar schoenen van mijn moeder gepakt, dus ik verruil mijn hakken voor sneakers (staat mooi onder mijn zomerrok…!) Na 3 stappen zijn we in een goed tempo aanbeland, waar menig sporter nog een puntje aan kan zuigen.
5 minuten gaat het goed, dan gaat het regenen. Nee he??!! Dat ook nog?! What did I do?? Gelukkig had ik het parasolletje ingepakt, want het regent niet zo hard en het parasolletje houdt alles tegen. Vinnie wordt dus niet nat, maar ik wel. Misschien dat dat de poep lucht wel een beetje van ons afspoelt.
In een recordtijd van 30 minuten zijn we thuis, ik helemaal gesloopt, Vinnie prinsheerlijk aan het slapen.  Ik kruip achter de computer, en na deze blog 3 keer overnieuw te hebben getypt omdat de computer storing heeft, besluit ik dat het niet mijn dag vandaag is. Met dank aan Arriva! Morgen weer een nieuwe kans…
Nee, het leven van een jonge moeder gaat niet over rozen!