Het is best druk, zo met twee kindjes. ’s Nachts wisselen ze elkaar af met het wakker worden. De ene is de ene week verkouden, de ander is de volgende week verkouden. Spuugt Lyla haar kleertjes niet onder dan laat Vinnie zijn eten wel op zijn nieuwe shirt vallen. Oefenen met een beker is best lastig als je 2 bent, dus soms vergeet je even dat een gewone beker niet op de kop kan.

Om kwart over 6 staan we op. Allemaal aankleden en dan beneden ontbijten. Snel de tassen klaar maken, tafel opruimen en naar de creche. Manlief moet om 8.15 uur beginnen, ik zelf om 8.30 uur. Na een dag werken rij ik om 17.00 uur naar Hanos waar manlief om 17.15 uur vrij is. De kindjes ophalen duurt ook zomaar weer een half uur dus rond 18.00 uur stappen we het huis weer in. Snel koken en eten en om 19.00 uur de kindjes in bad. Tandjespoetsen, drinken, medicijntje hier of daar, verhaaltje en op bed. Om 20.00 uur nog even 2 uurtjes voor onszelf. En dan snel op bed, morgen gaat de wekker weer om kwart over 6…

En dan is het zondag. kwart over 6. Uit kamertje 1 komt wat geknor. Lyla is wakker en krijgt honger. Ik leg haar bij ons in bed zodat ze in bed kan eten. Na een half uurtje komt er gestommel uit kamertje 2. Vinnie had zijn deken van bed gegooit en is dus koud geworden. Maar nog niet helemaal wakker. Ook maar in bed. Lylaatje slaapt alweer, Vinnie ook. Manlief neemt een groot stuk van het bed in en snurkt rustig door. Ik lig op het randje en kan dus niet meer slapen. Maar ik geniet. Van deze zondagochtend. Van de rust. Van mijn slapende schatten. Van mijn gezin.