“Mama?” Mijn kleinste druif leert een beetje praten en vraagt daarom graag om aandacht. “Mama, dlie gtoto aaj knaput, Jijja kwene make!” Twee donkerbruine ogen kijken me vol verwachting aan. Op dit soort momenten weet ik niet zeker of mijn kleine meid wel Nederlands praat. Het klinkt als Zweeds, of misschien wel Russisch. Ik bedoel, ik doe mijn best, maar ik kan er dus echt niets van maken.

“Ze zegt dat de haar knuffel Aap kapot is en dat ze hem wil maken”, klinkt het met een zucht uit de woonkamer. “Dat snap je toch wel!” Op de een of andere manier begrijpt Vinnie alles wat Lyla zegt en heeft hij een soort tolkfunctie gekregen. “Dank je Vin,” zeg ik en wend me weer tot Lyla. “Geef maar aan Mama Lyla, dan gaan we hem meteen even maken.” Ze haalt haar aapje op en terwijl ze hem aan me geeft zegt ze: “Mama? Dli aaj Jijja magge dlinkellie, ja?” Weer maakt mijn hoofd overuren, maar ik kom er wederom niet uit. “Vin?” roep ik om hulp. “Ze zegt dat zij en de aap graag drinken willen. Mag dat?”

En opeens snap ik waarom Vinnie zo opstandig was in de leeftijdsfase die Lyla nu heeft. Het arme mannetje probeerde ons natuurlijk van alles te vertellen, maar wij begrepen er niets van. En hij had geen grote broer als tolk!  “Vin, sorry van vroeger,” zeg ik daarom maar alsnog, waarop mijn mannetje heel verbaast naar me kijkt. Ik schenk drinken in voor Lyla en hoor aan haar enthousiaste ‘ja! Dlinkellie!’ dat ze inderdaad drinken bedoelde.

Dan is het tijd voor ons druifje om op bed te gaan. Ze mag dan wel al een beetje groot zijn, maar van niet slapen tussen de middag wordt onze dame uitermate chaggerijnig. “’ Kom Lylaatje, naar bed, naar bed, zei Duimelot!” kondig ik het middagslaapje aan. “NEE!!” schreeuwt ze door de keuken. Kijk, en dat versta ik dan weer wel :-).