“Mama, mogen we met de kussens spelen?”

“Ja Vin, is goed.”

“Kom Lyla! We gaan lekker kruipen en klimmen!”

Met een hoop gepuf en gesteun worden alle kussens van de bank en de stoel naar het midden van de kamer versleept. Twee rode koppies van inspanning. Er wordt druk gewerkt.

“Lyla, jij was de baby. Goed? Dan moet je zeggen ‘Whe whe’ en dan vraag ik jou wat er aan de hand is.”

“Whe, whe!!”

“Wat is er babay? Wil je graag een hapje eten? Hier, hier is zogenaamd een stukje kaas. Is dat beter baby?”

“Whe, whe!!”

“Wil je dan wat drinken baby? Ranja? Hier is je tuitbeker. Zogenaamd. Kijk!”

“Nu ben ik de baby, en dan ben jij de moeder Lyla. Goed? Lylaatje, goed? Whe, whe!”

“Pha,  tata, dedde ta mama baba dlinkelie?””

“Ja, de baby wil dlinkelie! Slok, slok, slok.”

“Lyla? Leg die kussens eens op mij. Dan ben ik een boterham. Doe je dat? Kijk mama, ik ben een boterham!”

“Dlie, tatadlauw, klikkla pla dida. O,nee!!”

“Okay, Lyla, jij bent nu een boterham. Ik ga je opeten boterham. Lekker, hmmm.”

“Lalala, ha dlada?”

“En nu zijn we twee vogeltjes Lyla. In een nestje. Ik ben de jongensbabyvogel en jij de meisjesbabyvogel. Kom maar!”

Het blijft opvallend stil hierna. Ik neem polshoogte en vind een jongensbabyvogel en een meisjesbabyvogel diep in slaap in een nestje van kussens.

#puurgeluk