“Waarom is ze verkouden?” De arts kijkt me vragend aan.

“Waarom is ze verkouden,” herhaal ik de vraag in mijn hoofd. “Waaaaaarommmmm – is – ze – verkouden….” Denk, denk. Helaas heb ik geen idee. “Omdat ze een peuter is? En die zijn vaak verkouden?” Vraag ik weifelend.  

“Ja, klopt. Goed.” De arts knikt tevreden.

“Pfieuw!” Denk ik bij mezelf, “in iedergeval 1 vraag goed!”

Ik ben met een snotverkouden Lyla bij het consultatie bureau voor de periodieke overhoring. Waar foute antwoorden niet bestaan, maar WEL in je dossier worden genoteerd.

“Praat ze al?” – “Ja, gaat prima.”
“Klimt ze op dingen?” – “Ja, gaat prima.”
” Eet ze goed?” – “Ja, gaat prima.”
“Eet ze zelf?” – “Ja, gaat prima.”
“Drinkt ze genoeg?” – “Ja, gaat prima.”
“Slaapt ze goed? – “Ja, gaat prima.”
“Vindt ze het leuk op de creche?” – “Ja, gaat prima.”
“Slaapt ze goed?” – “Ja, gaat prima.”

En zo gaat het nog een tijdje door terwijl Lyla zwijgend in een hoekje speelt.

“Nou goed, dan zien we u graag volgend jaar weer terug.”

Weer geslaagd en voor een jaar vrijgesteld. Lekker nuttig…