De meeste mensen uit mijn omgeving hebben geen idee, maar ik ben echt een draak in de ochtend. Ik word een heel naar mensen van te weinig slaap, maar ook met genoeg slaap word ik nog geteisterd door een ernstig ochtendhumeur. Gelukkig heb ik een man en zoon die daar heel goed tegen kunnen. Ze laten me gewoon een beetje links liggen tot een uur of 9, en geven me koffie of een dikke knuffel. Tot zo ver gaat het prima ’s ochtends. Mits we op tijd zijn opgestaan kunnen mijn mannen mijn ochtendhumeur goed behapstukken.

Maar dan mijn dochter. Dat is net zo’n draak in de ochtend. Die stapt ook vaker met haar verkeerde beentje uit bed dan met haar juiste. Bij tijd en wijle zorgt dat voor ernstige opstoppingen in ons ochtend programma. Want als Mama 1 kant op wil, dan wil Lyla de andere, en als Lyla iets heeft bedacht, dan vindt Mama dat geen goed idee.We briesen en snauwen naar elkaar in de ochtend, willen eigenlijk alleen maar allebei graag een beetje rust. Maar ook graag een beetje aandacht van de ander. En wat drinken, een broodje en een knuffel. Maar wel op onze eigen manier en op de tijd dat we er aan toe zijn. Tot die tijd is er een hoop “NEE!” te horen in onze conversatie.

En dan slaat de klok 9 uur. We hebben de koffie en ranja achter de kiezen. Ik kietel Lyla. Lyla trekt een gekke bek. Voor Vinnie het teken om zich bij ons te voegen, en ook Jalèle weet dat het leed geleden is. We zijn wakker. Op naar een fijne dag!