Eigenlijk gruwel ik van het zwembad. Altijd al gedaan. Maar als zowel mijn Hubby als mijn kids graag willen gaan dan kan ik natuurlijk geen Sjaak Afhaak spelen. En zo kwam het dat ik  vandaag sinds lange tijd koppie onder ging in het zwembad.

Omdat ik niet met mijn lenzen in kan zwemmen deed ik ze maar uit. Daardoor moest ik wel dicht bij de bende blijven, want zodra ze verder dan 5 meter bij me vandaan gingen, veranderden ze in vage en onbekende vlekken.

Het voordeel van dat je zo slecht ziet zonder lenzen is dat je niet kunt zien dat er een onbekende haar tussen je tenen zit en dat de andere vrouwen in het omkleedhok niet meer zijn dan vleeskleurige barbapapa’s. Nog meer dan van het zwembad op zich, gruwel ik van dat omkleedhok. Maar met een tweejarige peuterpuber in zo’n minihokje is een marteling voor het gehele zwembad.

Wat ik het allerergste vind van dat omkleedhok is dat er van die moeders zijn die niet alleen in hun nakie rondlopen, maar ook nog eens open en bloot, met hun hele hebben en houwen, hun kruis gaan staan af te drogen. Noem me preuts, maar daar word ik onpasselijk van. Nog liever droog ik niets af, trek ik mijn kleren aan en ren naar huis om iets anders droogs aan te doen.

Dus, als ik dat kleedkamerdrama heb overleefd, dan duik ik met liefde in het door peuters ondergeplaste en daardoor lekker verwarmde zwembad. Al was het alleen maar om uit te stellen dat ik aan het einde van de dag het omkleedhok weer in moet. Brrr….