Meestal gaan de kindjes gelijk slapen. Ze pruttelen nog een beetje na, maar inprincipe zijn ze binnen een minuutje of 10 in slaap. Vinnie ‘houdt ook zo van zijn lekkere bedje’ en Lyla is aan het einde van de dag gewoon moe. Ze zijn meestal vroeg wakker, dus aan het einde van de dag zijn ze ook wel aan hun slaap toe. Ze slapen bij elkaar op de kamer en dat vinden ze zelf ook wel zo fijn als ze gaan slapen.

Heel soms kan een van de twee niet slapen. Dan rent er een stel blote kindervoetjes over de overloop, en dat hoor ik beneden direct doordat we laminaat hebben. Als ik snel naar boven loop, en ‘mijn apie moet een slaapje doen!’ roep, dan klinkt er ergens op de bovenverdieping, meestal vanuit onze slaapkamer, een luide lach. Zowel Vinnie als Lyla verstopt zich op zo’n moment het liefst in het grote bed. Eigenlijk is het nooit meer dan 2 keer dat een van de twee uit bed komt direkt na bedtijd.

Gister avond werd Vinnie ineens huilend wakker. Hij is tussen zijn 2de en zijn 3de erg weinig gegroeid en lijkt dat nu ineens in te halen. Hij klaagt over pijn in zijn benen, vooral in zijn knieholtes, en het lijkt groeipijn te zijn. Vooral omdat het alleen ’s avonds voorkomt. Een asprintje, een beetje met hem rondlopen op de arm (al is hij geen baby meer en dus van iets groter en onhandiger formaat) en sussende woorden helpen vaak wel. Gister avond viel hij uiteindelijk ook weer in slaap. Mijn ‘kom apie, lekker slapen’ zorgde voor een klein glimlachje in zijn slaap. Mijn apie, mijn clowntje, mijn grote zoon.