Blote pootjes op de gang richting mijn deur. De deur gaat open.
Lyla: “Boeh!”
Mama: “Kind, het is 1 uur, ga nog even slapen please.”
Lyla: “Mamaaaaaaa!”
Mama: “Lyla, serieus, het is 1 uur. Doedoetijd.”
Lyla: Otay mama, Lyla dudu…. Bij mama?”
Mama: “Nee mop, in je eigen bedje jij. Kom maar, ik leg je er wel weer in.”
Ik schiet snel weer in bed.

Weer blote pootjes op de gang richting mijn deur.
Lyla: “Mama?”
Mama: “Wat is er Ly?”
Lyla: “Jij dudu?”
Mama: “Ja meisje, ik moet slapen. Ik moet weer werken morgen. Dus laat mama maar slapen.”
Lyla: “Nee jij werke, Mama Lyla pelen!”
Mama: “Meisje, genoeg gekletst. In bed jij.”
Lyla: “Mama lief, Doe mama.”

Wederom blote pootjes op de gang richting mijn deur. De deur gaat weer open.
Lyla: “Mama, o, mama?”
Mama: “Lyla, wat is er nou weer?”
Lyla: “Lyla Dlinkie?”
Mama: “Goed, kom maar. Hier is een beetje drinken. En nu weer in bed.”
Lyla: Otay mama, dudu!”

Het is 4 uur.

Ik val weer in slaap. Tot 6 uur. Dan zijn er weer blote pootjes op de gang.
Mama: “Pffff…”
Lyla: “Hajo Mama!”
Mama: Lyla, for the love of god. Kom hier in bed. Nog even slapen.”
Lyla: “Nee, nee, mama. Nee tapen. Lyla spele!”

Ik heb een kind met insomnia. Help.