Een verbouwing bij de buren en ons gezinsleven met twee kleintjes is niet echt een super goede combinatie. De buren doen erg hun best om rekening te houden met ons schema, maar moeten zelf binnenkort verhuizen en dus moet het huis af.

Vanavond lagen de kindjes voor hun doen laat in bed en sliepen nog maar heel licht toen er aan de andere kant van de muur een plankje moest worden opgehangen. Twintig seconden lang zat ik met gespitste oren te luisteren totdat er boven twee luchtalarmpjes afgaan.

“Mama, er komt een monsterrrr aaaan,” huilt Vinnie. “Ja, mama, moster komme aan!” Huilt kleine Lyla mee. Stiekem moet ik een beetje lachen. Mijn twee aapjes zijn overdag heel stoer, maar o wee als het licht uit is! “Dat zijn de buren kindjes, die moeten even boren, niets engs.” Leg ik uit. “Kom maar allebei even hier liggen, dan blijft even bij jullie.” Ik klop op Vinnie’s bed en maak ruimte voor ons alle drie. Het leed is snel geleden want beide kindjes snurken diep binnen vijf minuten.

Ik til Lyla voorzichtig weer in haar eigen bedje en kijk naar de slapende boefjes die ik vandaag de hele dag moest missen omdat ik moest werken.

Ach, soms is het helemaal niet zo erg dat het schema van onze borende buren en dat van ons niet helemaal met elkaar spoort.