20.30 uur. De kindjes liggen al een tijd op bed. Totdat…

…. Trippel, trippel, trippel. Kleine blote pootjes op de gang. Jalèle en ik kijken elkaar aan en zeggen tegelijk “Vinnie!” Jalèle gaat naar boven, en aan het giegelende lachje wat vanaf de bovenverdieping klinkt, begrijp ik dat het niet Vinnie maar kleine Lyla is die uit bed rende. “Hup, in bed jij kleintje!” Hoor ik Jalèle zeggen.

Even blijft het stil boven. En dan gaat er een sirene af. Het klinkt deze keer wel als Vinnie. Het ventje is in de afgelopen maanden veel gegroeid en heeft daardoor af en toe erg last van zijn benen, zo ook deze avond. Weinig helpt. Voor de zekerheid geven we meestal een asprientje op advies van de dokter. Helaas zijn de kinderasprientjes op en hebben we alleen een heel vies asprientjesdrankje. Het is toch opmerkelijk dat er een fabrikant is  die het voor mekaar krijgt om zo’n vies drankje te produceren dat mijn kleuterzoon er bij in stikt. We smijten het maar door een bekertje drinken.

Ondertussen komen de blote pootjes op de gang er weer aangerend. Kleine Lyla komt dansend de kamer binnen. Intussen begint Vinnie weer te brullen. Het drankje is vies, zijn beentje doen pijn en hij is moe. Lylaatje daarentegen is helemaal hyper.

Dit soort avonden komen niet vaak voor. Meestal slapen de kindjes gewoon goed. Behalve als… Zou het? Als de rust is wedergekeerd klap ik de laptop open. Als snel vind ik wat ik zoek: “Volle maan, 1 op 2 augustus.” Dus toch. Wij houden ramen en deuren vannacht voor de zekerheid maar gesloten…

Awwhoooooeeeeeee!