“Mama, Lylaatje pissen!!” Schreeuwt mijn kleinste telg dwars door de dierenwinkel. Ik kijk op en zie haar heen en weer drentelen langs het aquarium. De verkoopster kijkt me een beetje mistroostend aan. We wonen dan wel niet in de sjieke buurt van Groningen, maar zo’n kleine meid met zulk taalgebruik is ze blijkbaar niet gewend. Ook het oudere echtpaar dat net de winkel in kwam lopen toen mijn kleintje haar wens duidelijk maakte kijkt alsof ze water zien branden. Ze schudden hun hoofd. “Pissen mama, Pissen!!” Doet Lylaatje er nog een schepje boven op. “Ja, ja, meisje, ik heb je wel gehoord.” Probeer ik haar een beetje in te dammen.

Inmiddels is ht drentelen omgeslagen in huppelen. Het gangpad op en neer. En omdat ze niet heel zeker is dat ik ook direkt actie onderneem rent ze maar naar mij toe. “Please mama? Lyla pissen?” Vraagt ze nu poeslief. De verkoopster schraapt haar keel en kijkt mij vragend aan. “Ze mag wel even naar de WC hoor.” “Niet nodig,” Wuif ik haar aanbod vriendelijk weg, en tegen Lyla zeg ik streng: “Nee Lyla, niet zo schreeuwen en zeuren. Anders mag je niet meer mee naar de dierenwinkel.”

Verbouwereerd kijkt het oudere echtpaar op. “Maar mevrouw, als ze nou heel nodig moet?” vraagt de meneer zachtjes. Hij aait Lylaatje over haar bolletje. En op zo’n moment voelt mijn kleintje zich natuurlijk extra gesteund. Met haar grote bambi-oogjes kijkt ze de meneer aan en fluistert met haar liefste stemmetje: “Please? Lyla pissen?” Blijkbaar maakt het taalgebruik de meneer niets meer uit. Hij kijkt mij aan en zegt, alsof ik mijn dochter iets aan doe: “Mevrouw, als uw kleine nou moet plassen, waarom helpt u haar dan niet?”

Lachend kijk ik hem aan. “Vissen, meneer. Ze zegt Vissen. Maar ze kan de V nog niet zeggen. Maar bedankt dat u zo voor de kleine meid op komt.” Ik buig me naar mijn dochter en zeg: “En nu ophouden met zeuren kleine, we hebben al een vis thuis.” “Pis!” roept Lylaatje blij. En huppelt voor me de winkel uit. Op de drempel draait ze zich om naar het oudere echtpaar. “Doeg meneel en meprouw!” Ze kijken haar aan en moeten ook lachen, wensen ons een fijne dag en pakken een beetje gegeneerd een potje pissenvoer van de plank. Euhm, vissenvoer dus.