Vandaag stond er een fotoshoot met twee spelers van FC Groningen op het programma. Michael de Leeuw en Género Zeefuik stonden tot onze beschikking om in de casual kledinglijn van FC Groningen Merchandise te poseren. Omdat de babylijn ook nog moest worden gepresenteerd hadden we bedacht dat kleine Lyla ook mocht komen. Natuurlijk is dat altijd een gokje, want mijn kleine meid gaat over het algemeen totaal haar eigen gangetje.

Samen met haar Papa was Lyla naar het stadion gekomen. De voetballers waren al even aan de gang toen ze samen binnen kwamen. Prachtig, vond ze het. Zo bij Mama op het werk. En toen Opa ook nog even langs kwam was het feest compleet. Ze ontdekte gelijk de beer en de bal die klaar lagen om mee te spelen. En ze had het druk met dat spelen. Zo druk dat ze bijna vergat waar ze voor kwam. Ze vond de kleertjes prachtig. Vooral de muts en het sjaaltje. Helaas moesten die wachten tot het laatst, want anders gingen haar haartjes in de war.

Ze rende door de studio, klapte in haar handjes, gooide met de bal en keek naar de tekenfilmpjes op de tv. Ondertussen werd ze in andere kleertjes gehesen en kreeg ze mooie klompslofjes aan. Precies haar maat, zodat ze lekker warme voetjes had. Ze danste in het rond en ondertussen poseerden de voetballers om haar heen om een goede foto te schieten.

De fotograaf lag op zijn buik, zat op zijn knieën en hing voorover om goede foto’s te maken. En Lyla dirigeerde iedereen in het rond. Ze sprong in de lucht, plofte neer op de zitzak de in beeld lag en trok haar slofjes weer uit. Ze rende richting de camera terwijl haar Papa haar aandacht probeerde te trekken voor de fotograaf, en haar Mama achter haar aan rende om haar staartje netjes te maken.

En na een uurtje zat het er op. En was Lylaatje moe. Haar duimpje ging in haar mond en haar oogjes vielen dicht. Vermoeiende zeg zo’n fotoshoot…