Zondagochtend is mijn favoriete ochtend. Niemand hoeft ergens heen en we kunnen heerlijk rustig aan doen. De overige ochtenden in de week staan we onder druk van de klok. Moeten we in het donker uit bed rennen, door de douche sjezen en de kindjes in de kleren hijsen. Meestal is niemand het hier mee eens en ontstaat er ergens in het proces strijd. Om alles op tijd rustig te kunnen doen moeten we haast om 5.00 uur op staan. Maar dat is absoluut geen optie voor dit gezin. En dus haasten we ons de ochtend door.

Maar dan breekt de rust van de zondag aan. Geen wekker. Geen gedoe. De kindjes worden uit zichzelf wakker en lezen in Vinnie’s bed samen een verhaal over dino’s. Rond een uur of tien schuiven we aan aan een uitgebreid ontbijt. Er staat niets op de planning en de dag mag komen zoals hij wil. Na het eten speelt Vinnie koninkje en Lyla propt haar speelgoedeend in een zogenaamd badje. Jalèle vertrekt naar de sportschool en Vinnie besluit dat hij toch liever een robot wil zijn. Het kan allemaal op deze ochtend.

Met de peuterradio op de achtergrond bedenk ik me elke zondag weer dat we deze rust moeten vast houden voor doordeweekse dagen. Die dagen die we soms wild dravend en luid pratend door komen. Een klein beetje van de rust die er nu heerst meenemen naar maandag, dinsdag en de rest van de week. Morgen gaan we weer een poging doen. Maar eerst genieten we van deze zondag. Rustdag.