Ik schiet omhoog. Zojuist ben ik wakker geworden van de kindjes die tegen elkaar aan het kletsen zijn. Wat zijn ze vroeg! Poeh! De wekker is nog niet eens gegaan. En ze lagen toch behoorlijk laat op bed gisteravond. Gek genoeg voel ik me redelijk uitgeslapen. Veel meer dan de afgelopen tijd. Bijzonder. Ik trek een oog open. Hmm, er klopt iets niet. Maar wat? En opeens zie ik het. Ons donkere gordijn laat net een kiertje licht door. Terwijl het in deze tijd van het jaar onmogelijk licht kan zijn voor half 7 ´s ochtend. Want om half 7, dan gaat de wekker af. Nog in ontkenning pak ik de klok van de bed rand. En ineens heb ik twee ogen open. Wijd open. Het is maandagmorgen, kwart voor acht! Vinnie moet om half negen in de klas zitten en ik om kwart voor negen op het stadion! Help!

Ik schud manlief wakker en ren in een adem door naar de kinderkamer. `Kom gauw! Uit bed!` roep ik tegen Vinnie. Maar ineens heb ik door dat ik aan een heel klein armpje zit te trekken. Vinnie en Lyla hebben weer eens van bed geruild midden in de nacht, dus ik schud mijn dochter wakker in plaats van mijn zoon. `Joehoe mama, ik ben hier!` Lijkt Vinnie zich van geen haast bewust. `Uit bed, uit bed!` Roep ik, en ren zelf onder de douche door. Er wordt vandaag geen haar gewassen en in drie minuten ben ik klaar. Manlief heeft Vinnie aangekleed en is aan Lyla haar kleertjes begonnen. `Nee! Laat haar maar in haar pyjama. Eerst Vinnie! Ik moet over een kwartier de deur uit. Help, help, help!` Hoewel ik normaal gesproken minstens 20 minuten voor mijn kast sta te drentelen trek ik er nu gewoon maar wat uit. Een legging en een lange bloes. Daar moet ik het maar mee doen vandaag. Onderweg naar beneden is Lyla er over verbolgen dat zij nog haar pyjama aan heeft, terwijl mama en Vinnie al zijn aangekleed. `Ikke ook lurk!!` laat ze haar ongenoegen duidelijk horen.

Ik smeer in razende vaart een broodje voor Vinnie en prop er eentje in zijn bakje. Zelf slinger ik een – bijna hele – banaan naar binnen en klok er een beker water achteraan. ´Mag ik tv kijken?` Vraagt Vinnie, zich nog steeds van geen haast bewust, `Nee schat, sorry. Vanavond weer! We moeten NU weg!` Ik poets in drie bewegingen zowel mijn als zijn tanden en gooi zijn spullen in zijn tas.

Jalèle trekt Vinnie zijn schoenen en jas aan. Ik smijt er nog een sjaal bij om. Het is koud ´s ochtends. Mijn haar doe ik met een klip omhoog en ik probeer nog wat make-up op mijn gezicht te smeren. Niet geheel netjes, maar dat deert niet. Als we maar op tijd de deur uit komen. `Mijn broodje!` Roept Vinnie als ik hem de deur uit dirigeer. `Ik ben mijn broodje vergeten!` Zonder bord, maar met brood in de hand, klimt hij in de auto. `Mag ik voorin?` Vraagt hij met zijn liefste stemmetje. Meneer heeft dus nu al door dat in haast alles geoorloofd is. Maar natuurlijk mag dat niet, achter in kleine!

En zo zitten we allebei, gewassen en gestreken, binnen 15 minuten in de auto op weg naar school en naar het werk. Kunnen we het misschien vanaf nu elke ochtend zo doen?