“Tring. tring,” rinkelt de telefoon op mijn werk. Het is mijn moeder. “Weet je ook waar het legoboekje van Vinnie is?” Je moet weten dat mijn zoon verslaafd is aan Lego en dat ik echt de hele dag alleen maar met hem over Lego praat. In elke zin zit wel 1, maar vaker 2 of 3 keer het woord Lego; “Mama, mag ik beneden met mijn Lego spelen? ” “Mama? Mag ik Lego mee naar school” “Mama, denk je dat Julian Lego mee heeft naar school?””Mama? Mag ik een Lego filmpje kijken op Youtube?” “Mama, waar is mijn Lego boekje?” “Mama, als we gaan eten, mogen mijn Lego auto’s dan naast mijn bord?” En zo gaat dat dus de hele dag door. Verslaafd. Zoals ik al zei. Het lijkt me daarom verstandig om niet naar Legoworld te gaan in Zwolle, want ik denk serieus dat hij niet meer mee naar huis wil.

Maar nu is hij dus bij Oma en is zijn Legoboekje kwijt. Met zijn Legoboekje bedoelt hij de handleiding, hoe je die autootjes in elkaar moet zetten. Want daar draait het allemaal om. Hij kan al zelf, stap voor stap, de autootjes in elkaar zetten. Maar daar heeft ‘ie wel een boekje voor nodig. En dat is er dus niet. “Ik heb Jalèle al gevraagd, maar die weet het ook niet.”Vertelt mijn moeder aan de telefoon. “En nu kan hij het autootje niet opbouwen.” Ik besluit manlief nog maar eens zelf te bellen, wellicht heeft hij het boekje inmiddels gevonden. Maar helaas, ook thuis is het boekje kwijt.

In eens krijg ik een ingeving. Er staan vast wel handleidingen op de Lego site! En ja hoor, na even zoeken vind ik wat ik zoek. Ik bel mijn moeder terug en geef instructies waar ze de handleiding kan vinden. En zo komt het dat Vinnie als kind van zijn tijd, vanuit een digitale handleiding op de laptop, zijn Lego aan het opbouwen is.
Lego tweepuntnul