Koud, warm, warm, koud, winterjas, zomerjas, sjaal, handschoenen, kachel aan, kachel uit, sloffen, slippers, zonnebril, maillot, panty, blote benen en een dekentje om. En dat allemaal om en om in één week. Het weer is in de war, en daardoor ik ook. In de ochtend trek ik steevast de verkeerde kleren aan. Te warm, te koud, of heb ik net de kinderen aangekleed, gaat het regenen.

Vroeger was mijn papa mijn weerman, en was het eerst wat ik in de ochted vroeg: Pap, welk weer wordt het vandaag? Mijn vader tikte dan even op onze barometer en voila, ik kreeg het weerbericht op afroep. Helaas heeft Hubby minder kaas gegeten van het voorspellen van het weer. En dus zit ik regelmatig met een te warme of te koude jas aan op de fiets. Dat is ook precies de reden dat ik altijd een volle tas met kinderkleding in de auto heb staan. Warme kleren, koude kleren, met dit klimaat weet je het maar nooit en je kunt verschillende setjes dus maar beter bij je hebben.

Ik dacht dit jaar ook goed op tijd te zijn met het kopen van snowboots. We hadden de handschoenen namelijk alweer aan gehad in de ochtend, en in dit land kan er in 1 nacht een hele berg sneeuw vallen. Meestal begin ik dan pas aan snowboots te denken, en helaas zijn ze dan uitverkocht. Vorig jaar seinde ik net op tijd mijn moeder in, die in het -bijnakindervrije- centrum van Groningen woont. Zij kon nog net 1 paar snowbootsjes vinden, maar moest die wel eerst bij een andere oma-op-bootsjes-jacht uit haar handen meppen. Dit jaar was ik dus echt op tijd. De dag dat de bootsen werden bezorgd ging de boeken in als warmste oktoberdag ever. Lekker weer voor snowbootsen dus… Het was de zelfde dag dat mijn buurman -lekker op tijd- zijn zomerbanden voor winterbanden liet omruilen.

Dus, mocht je mij op de fiets tegen komen met veel te veel tassen in de bak, dan weet je hoe het komt. Ik kan er niets aan doen. Het komt door dat idiote klimaat van ons.