Wanneer het zo uitkomt noemt Lyla zichzelf graag een “klein meissie”. Als we gaan opruimen bijvoorbeeld. Dan kan het “kleine meissie” nog niet zo heel goed meehelpen. Of als we gaan fietsen en het regent. Dan wil ze graag achterop in het “kleine meissie stoeltje”. Ze weet precies wanneer het handig is om een klein meissie te zijn. Maar vanaf vorige week vindt ze zich zo nu en dan ook wel een hele ge-lo-te meis. Zo eentje die dringend een nieuw bed nodig heeft omdat ze heul erg uit haar bedje aan het groeien is.

De afgelopen week duwde ze Vinnie gewoon uit bed als ze ’s ochtends vroeg wakker werd. Soms kroop Vinnie dan maar in haar bed, en soms kwam hij verontwaardig bij ons in bed gekropen. Eerlijk is eerlijk, ze ligt ook vaak met haar hoofdje tegen de spijlen te slapen en er past geen knuffelbeest meer bij. We hebben al een tijdje een groot-meisjes-bed boven staan, maar waren er nog niet aan toegekomen om een matras te kopen. Gelukkig bestaan er tegenwoordig webshops in alle vormen en maten en worden ook matrassen gewoon tot de deur, gratis, bezorgd. Komende woensdag is het zover.

Maar Lyla vindt dat nog veel te lang wachten. Nog 4 hele nachtjes in dat babyledikant. Dat is haar toch wat te gek. Dus toen ik zojuist even boven ging kijken vond ik een heel klein meisje in mijn hele grote bed. Met haar armpjes wijd uitgestrekt snurkt ze zich een weg naar dromenland. Ze droomt vast en zeker nu alvast over haar roze ge-lo-te-mei-ssies-bed. Poppetje.