Er is een wonder gebeurd. Gewoon hier in huis, vanochtend vroeg. Ik ben er nog beduust van, had dit niet verwacht. Na nachtenlang wakker te zijn geweest met één, maar vaker nog twee kindjes werd ik vanochtend wakker van de wekker! Mijn eigen lieve wekker, die me met een heel lieflijk en zacht muziekje uit dromenland terug haalt. Voor het eerst in lange tijd was het geen kinderhuil dat mij bruut terug bracht op aarde. Halleluja, wat een heerlijkheid.

Pas na de eerste snooz kwamen er kleine blote kinderpootjes door de gang gerend richting onze kamer. Dankzij het laminaat in de hal hoor ik het al, als er nog maar 1 bloot teentje op wordt gezet. Lyla was als eerste wakker, maar wel pas keurig om 7.00 uur. Ze heeft op wonderbaarlijke wijze ineens de hele nacht doorgeslapen. Niet helemaal ineens, want haar grote meisjes bed lag blijkbaar zo lekker dat mevrouwtje het prima vond om een nachtje door te slapen.

Toen ik in de kinderkamer kwam lag Vinnie zelfs nog te snurken. Als er iets lief is, dan is het wel een snurkende Vinnie. Hij slaapt zo vol overgave, dat ik weinig mensen ken die dat ook kunnen. “Sstttt, Pinnie slaapt,” zei Lyla zachtjes, maar ook onze grote man moest uit bed. Toen ik hem wakker maakte rekte hij zich uit en zei: “Mama, wat heb ik een lekker bedje! Ik wil er vanavond gelijk weer in.” En dat was nou precies de bedoeling!

#Welterusten