Het is bijna weer zover. Sint Maarten staat volgend weekend voor de deur. Eerlijk gezegd vind ik dat hele feest niets aan. Als ze het zouden afschaffen dan zou ik dat prima vinden. Een van de allerstomste dingen aan Sint Maarten vind ik dat het altijd regent. En dan lopen die arme schaapjes met verwaaide en kapotgeregende lampionnen door de straten. Wat ik nog meer stom vind is dat de kleinste schaapjes met een lampion lopen die door de juf of een hulpmoeder in elkaar is geknutseld. Want op de meeste basisscholen houden ze er van dat alle werkjes er hetzelfde uitzien. Niets creatiefs van de schaapjes zelf, nee, gewoon dertien in een dozijn. Wel zo makkelijk om de verschillende klassen uit elkaar te houden. En wat ik heeeuuul stom vind aan Sint Maarten is dat die stomme lichtjes altijd kapot gaan danwel kapot zijn. Wanneer je zo´n lichtje koopt dan weet elke weldenkende ouder dat je er beter drie kunt kopen, want twee lichtjes doen het toch bij voorbaat al niet. Ze kosten dan ook niets, die lichtjes. En als je denkt dat je het lichtje van vorig jaar nog wel kunt gebruiken dan heb je het mis, want die stomme dingen hebben de nare gewoonte om gedurende het jaar spoorloos te verdwijnen. En dus kopen we elk jaar weer een bende lichtjes, zodat we zeker weten dat we een half uurtje voorzien zijn van licht. Ook heel stom vind ik het feit dat ik als ouder harde sta te zingen dan mijn kids. En steeds weer proberen. `Kom op jongens, zingen! Sint M…. toen nou jongens, Sint M….. Vinnie, zing nou!´ Elk jaar ben ik trouwens weer bang dat we door een of andere enge buurman het huis in worden gesleurd. Je weet het vandaag de dag immers maar nooit.
Kortom, ik sla het feest van kou en regen liever over. Geef mijn portie maar aan Vikkie. Totdat de kids thuis komen met een goed gevulde snoepzak. En Mama natuurlijk eerst alle grote, gevaarlijke, gladde, harde, te zoete en te zure snoepjes er zelf uit moet eten. Dan weet ik opeens weer waar we het voor doen. `Jongens, nog een keer. Zingen! Sint Maarten, Sint Maarten, de…….´