Eén, twee. drie, vier, ik heb een hoedje van papier. Eén, twee, drie, vier, ik heb een hoedje van papier. En als het hoedje dan te groot is, dan stop ik hem in die ene kast die ook op zolder staat. Eén, twee, drie, vier, ik heb een hoedje van papier.

A-E-D-B-G-H-I, E-E-A-D-B-C-DIE, H-WIE-J-K-R-M-N-W-C, O-P-D-C-Q-R-HE, XERZET-DOET-OOK-NOG-MEE, E-R-T-TOT-Z-ER-Z, DAT-ZIJN-DE-LETTERS-VAN-HET-ALFABET!

O Denneboom, O Denneboom, wat zijn je takken ondertoon. Ik zag je laaaaaatst in het bos zien staan, toen zaten er geen kaarten aan. O Denneboom, O Denneboom, wat zijn je takken ondertoon.

Berend Botje ging eens varen, met zijn zeepje naar zuidlaren, de weg was krom en de weg was recht, nooit kwam Berend Botje meer terug.

Sint Maarten kapoentje, gooi iets in mijn schoentje, gooi iets in mijn laarsjes, dank u Sinter Maarten.

Het is nog best lastig om kinderliedjes goed aan te leren. Vaak hoor ik de kindjes wel iets zingen, maar duurt het nog minstens een week voordat ik kan ontcijferen welk liedje ze zingen. Op de een of andere manier leren crèchekindjes van tegenwoordig een soort van “nieuwe” liedjes die ik niet ken van vroeger, maar gelukkig is op de basisschool het repertoire de afgelopen 24 jaar niet veranderd. Gelukkig maar, dan kan mama tenminste ook nog een beetje meezingen!