Terwijl de kleine meid op haar schoot met een my-little-pony over de pagina’s hobbelt, lees ze in alle rust de krant. Met haar ene hand slaat ze de bladzijden om, als de my-little-pony dat tenminste toelaat en met haar andere hand houdt ze haar smartphone vast waarop via Youtube een filmpje van Woezel en Pip wordt afgespeeld. Wanneer de deur open gaat kruipt de  kleine meid, die sprekend op haar lijkt, nog iets dieper weg in haar schoot. De kou van buiten is zelfs binnen te voelen. Ze neemt snel een slok van haar warme chocomel en voert de kleine meid een lepeltje slagroom.

Hoewel het nog geen tien uur is wordt er bij de Trekpleister aan de overkant al druk gewerkt. Zo half januari is het tijd geworden om afscheid te nemen van het feestseizoen en het overgebleven pakpapier wordt met display en al naar buiten gezet, zomaar naast de vuilnisbak. Zo gaat dat in onze consumptiemaatschappij. Terwijl we een maand geleden nog € 3,50 per 3 rolletjes betaalden, kunnen we ze nu gratis meenemen, denkt ze met een zucht.  Een voorbijganger lijkt haar gedachten te hebben gelezen. Met uiterste precisie pakt hij 3, 4, 5 pakken van 3 rollen pakpapier uit de rode kartonnen bak. Hij lijkt niet eens gegeneerd door zijn zoektocht tussen het gratis pakpapier. Ze glimlacht in zichzelf en neemt zich voor om ook een rol of wat mee te nemen op de terugweg. Makkelijk, hoeft ze voor het volgende kerstdiner tenminste niet meer op zoek naar een tafelloper.

Als de torenklok 10 uur slaat staat ze op en hijst de kleine meid en zichzelf weer in de winterjas. Diep weggedoken in hun sjaals zoeken ze snel de warmte van de schoenenwinkel op, om winterschoenen te scoren in de uitverkoop. Bizar dat je winteruitverkoop hebt terwijl de winter nog nauwelijks op gang is. Soms verwonderd ze zich over de wereld om haar heen, maar met het warme handje van de kleine meid in die van haar kan ze alleen maar genieten van het moment.

Haar goede voornemen dit jaar is terug naar rust, reinheid en regelmaat. Deze woensdagochtend is een prima generale gebleken.