Elke mama en papa wil eigenlijk het liefst eeuwig de held van het kroost blijven. Daar doen we ons best voor, en als ze klein zijn lukt dat aardig. We leren ze drinken, eten, spelen, doorslapen, lopen, fietsen en…. praten.

Zondag, 14.30 uur, bij mijn schoonmoeder thuis. Jalèle is de reus en Vinnie en Lyla vinden alles prachtig. Papa is de held, papa kan alles. “Nog een keer!” Schreeuwt Lyla enthousiast wanneer Jalèle haar in de lucht gooit. “Ik ook, ik ook!” Roept Vinnie. Na een kwartiertje stoeien gaat Jalèle weer zitten. Hij pakt een balletje en speelt er een beetje mee. Gooit het in de lucht, vangt het weer op. Lyla kijkt vol ontzag. Die papa toch, die kan alles! ” Ondertussen is Vinnie weer met zijn lego aan het spelen. Hij kan weinig geconcentreerd doen, maar met lego spelen, dat kan hij uren volhouden.

“Kijk eens Ly?” Zegt Jalèle. Hij rolt het balletje langzaam van zijn ene arm, via zijn nek en schouders, naar de andere arm. Het balletje valt er net voor het einde af. “Nog een keer!!” Roept Lyla weer blij. Ze houdt van herhaling, zeker als er iets heel knaps voor haar neus gebeurd. De tweede keer gaat het weer bijna tot het einde goed. Het balletje rolt er net voor Jalèle’s hand af. “Kijk eens Vin!” Roept Jalèle Vinnie er bij. Vinnie veert op en kijkt zijn vader verwachtingsvol aan. Jalèle rolt het balletje weer van zijn ene hand, over zijn schouders, naar zijn andere arm. En net voordat het balletje zijn hand bereikt valt het er weer af. Vinnie kijkt hem aan en  zegt droog: “Nou papa, dat moet je dus nog even een beetje oefenen. Want je kunt het nog niet zo goed.” Hij loopt weer terug naar de tafel met lego om onverstoord verder te spelen. Want ja, je kunt niet eeuwig de held blijven. Ook Papa’s moeten wel eens wat beter oefenen.

#nogzes