“Doe makkelijke schoenen aan die vies mogen worden,” luidt het advies over het personeelsuitje. “Doe makkelijke schoenen aan, hmmm, doe makkelijke schoenen aan…” Denk ik in mezelf. Als een soort mantra waarbij ik hoop dat er een paar makkelijke schoenen in mijn kast verschijnen. Ik heb geen makkelijke schoenen die vies mogen worden. Of oude kleding. Waarom zou ik kleding bewaren die oud is of schoenen die blijkbaar zo overbodig zijn dat ze vies mogen worden? En hoe vies is vies? Een beetje vies? Zodat het er in de was wel weer uit gaat? Of zo vies dat zowel schoenen als kleding direct de prullenbak in? I don’t like that!

En dan nog wat. Als je makkelijke schoenen aan moet, die vies mogen worden, dan kun je er donder op zeggen dat die makkelijke schoenen je in zeer ongemakkelijke situaties gaan brengen. Waar collega’s dus bij zijn. En daar zit ik niet echt op te wachten. Om me in ongemakkelijke situaties te bevinden ten midden van mijn collega’s. Thanks, but no thanks.

Nog geen drie dagen na het mailtje zitten we met elkaar in de bus richting het Drentse bos. We krijgen een groepje toegewezen en moeten allerlei activiteiten doen. God, wat een feest. Ik ben een klein beetje blij dat ik niet bij mijn directe collega in het groepje zit. I love her deeply, maar bij Ellen in het groepje zitten betekent dat ze ergens op de dag mijn hoofd er af gaat rukken omdat zij persé met haar groepje wil winnen en ik nou een keer een onhandige en lompe oog-handcoordinatie heb.

Ik vind het allemaal maar zo zo, tot dat we bij een spel komen waarbij het grootste deel van het groepje geblinddoekt in een polonaise moet lopen in een vooraf vastgestelde route. Eén groepslid moet met een fluitje (1 x voor links en 2 x voor rechts) de route aangeven. Iemand bedenkt dat ik dat vast goed kan. Nog geen 3 minuten later plas ik bijna in mijn broek van het lachen en loopt mijn groepje geblinddoekt en al dwars door de bosjes. Gelukkig heb ik makkelijke schoenen aan, anders viel ik ook nog om.

Leuk, zo’n personeelsuitje. Wanneer gaan we weer?

#nogdrie