‘Vin? Moet je naar de WC?’

‘Nee hoor mama, nee hoor.’

…..

‘Huh? Ik moet wel naar de wc! Hoe kan het dat jij dat altijd weet?!’

De grote man rent van zijn stoeltje, waar hij zojuist nog bijna van afwiebelde. Als hij terug komt kijkt hij naar zijn zus en zegt ernstig: ‘Weet je Lytje? Mama weet altijd alles. Das gek hè? Maar het is echt zo. Net wist ze zelfs dat ik naar de wc moest!’

Lylaatje kijkt me aan. ‘Dat zal ik eens even testen.’ Zie ik haar denken. En ja hoor…

‘Mama?’ Ze kijkt me vragend aan. ‘Weet jij wie mijn beste vriendin is mama?’ Ik denk even na. Er zijn verschillende opties. Ik, want ik ben nou eenmaal haar moeder. Of oma, want die heeft laatst Lego voor de kleine meid gekocht. Of Nienke, want die bestaat volgens Lyla in drievoud. Volgens Lyla heten namelijk Nienke én haar twee dochters allemaal Nienke. Dus met Nienke maak ik zeg maar drie keer kans. ‘Je weet het niet hè?’ Onderbreekt Lyla mijn overpeinzingen. Ik val hier verdorie bijna door de mand.

‘Ik!’ Antwoord ik gauw. Ik wil graag nog wat langer hoog in achting worden genomen dan enkel de afgelopen 10 minuten. ‘Ik ben jouw beste vriendin!’

Lyla trekt haar wenkbrauwen op zoals alleen zij dat kan. The moment of truth. ‘Mama weet écht alles!’ Roept ze over haar schouder naar Vinnie.

Ik slaak een zucht van verlichting. Ik kom er nog altijd mee weg. Nog even mag ik van mijn SuperMama status genieten. Nog heel even…