Twaalf jaar na het succesvolle “Bridget Jones’s Diary” kruipt Renée Zellweger opnieuw in de huid van de ietwat neurotische, maar o zo lieve en vermakelijke Bridget Jones. Ditmaal komt er een nieuwe man langs in haar leven, door niemand minder gespeeld dan Patrick Dempsey (jammie). Wanneer ook Colin Firth (nog steeds jammie) weer opduikt én er een baby in het spel is weet je; She’s back!

Het was even wennen. Een slanke Renée Zellweger met een super strak gezicht door het beeld huppelend als Bridget Jones. Ze doet haar best om dezelfde trekjes te hebben als eerder, maar dat is toch wat lastig als je hoofd zo strak getrokken is. Het went gelukkig wel, al blijft het de hele film een beetje afleiden.

Het verhaal is heerlijk. We vinden Bridget op haar 43ste verjaardag zielig alleen op de bank in haar vertrouwde appartementje. Geen man, geen kinderen, geen vrienden die tijd konden vrij maken. Maar, wel wijn en een fijne mee-blèr-scene. Gedurende de film komen alle oude bekenden langs. Haar vriendinnen die inmiddels kinderen hebben, haar ouders en zelfs oude liefde Daniel Cleaver komt nog even voorbij. De twee grootste rollen, naast die van Bridget, zijn deze keer voor de Amerikaan Jack (Patrick Dempsey) en oude bekende Mark (Colin Firth).

Omdat er veel verteld moet worden zit er genoeg vaart in de film. Beide mannen spelen hun rol vol overtuiging. Het verhaal is grappig en zeker voor (aanstaande) moeders herkenbaar. Bij vlagen doet het bijna pijn om te zien hoe twee mannen heel graag de vader van Bridgets baby willen zijn. Dit levert tijdens de zwangerschap van Bridget een maffe driehoeksrelatie op, waarvan je bijna niet kunt geloven dat het in het echt zo zou gaan. Hilarische scenes in de modder (of in de ziekenhuisdraaideur) wisselen af met de lastige keuzes die Bridget moet maken over het feit dat de baby voor de geboorte niet één, maar twéé vaders heeft. Actrice Emma Thompson ondersteunt de boel, als verloskundige, met een super sterke rol. Zo’n verloskundige willen (wilden) we allemaal wel!

Je gunt eigenlijk alle drie de hoofdrolspelers (vier, inclusief de baby) hoe dan ook een happy ending story. En ja, gelukkig gebeurt dat ook. Keiharde lachbuien en stiekem gesnik in de zaal (of tranen met tuiten, in mijn geval, maar ik ben ook een echte jankerd) verraadden hoe we hebben meegeleefd met gekke, leuke, lieve Bridget Jones in de afgelopen twaalf jaar en hoe erg we haar de liefde van haar leven gunnen. Is het Mark? Of wordt het Jack? Kom zelf maar kijken. Je komt gegarandeerd met een brede smile de bioscoop weer uit.

Bridget Jones’s baby draait vanaf 16 september in de bioscoop.