Er was een tijd dat ik stellig zei: “Mijn kids mogen een half uurtje per dag op een schermpje, en verder niet!” Daar ben ik inmiddels op terug gekomen. Niet alleen omdat een half uurtje zo om is en ik het gezeur wel een beetje zat was, maar ook omdat tijden nou een keer veranderen. Terwijl wij vroeger datzelfde half uur moesten wachten tot onze internetverbinding het eindelijk eens deed, groeit de huidige generatie full-digital op. En is dat erg? Nee. Het is vooral een feit. Betekent dat dat het goed is voor je kind om urenlang te gamen? Nee, dat hoeft ook weer niet. Maar… hoe peuter je je kind zonder al te veel oorlog weer achter dat beeldscherm vandaan?

Gamen ze wel écht de hele tijd?
Basisschoolkinderen kunnen onmogelijk de hele dag gamen. Misschien doen ze dat voor je gevoel wel, maar probeer het eens objectief te bekijken; Ze besteden zo’n 4 tot 7 uur per werkdag (korte dag – lange dag) op school. In deze tijd zijn ze niet aan het gamen. Daarnaast zitten de meeste kinderen op een sport, ergens in de week op de BSO en gaan ze over het algemeen ergens tussen 19:00 uur en 20:00 uur op bed. Voor die tijd moeten ze avondeten, onder de douche en wellicht nog wat huiswerk maken. In die tijd zijn ze ook niet aan het gamen. Daarnaast moeten ze vaak mee boodschappen doen, mee naar oma enz. Ze zijn die tijd ook niet aan het gamen. Conclusie? Ze gamen echt niet de hele dag. Het probleem is dat ze vaak de tijd dat ze anders “normaal” zouden spelen, knutselen en lezen nu willen gebruiken om te gamen. En dus vervangt het gamen vooral de offline speelkwartiertjes. Jammer? Het is maar net hoe je het bekijkt.

Vloeiend Engels spreken op je 10de, handig!
Kinderen leren van spelen. Dat is ook de bedoeling. En weet je? Kinderen leren ook een heleboel van gamen. Omdat hun ouders vaak geen idee hebben van games, moeten kinderen zelf zoeken naar informatie om beter te worden, of om moeilijkheden op te lossen. Want weet jij het antwoord op de vraag: “Hoe versla ik een Creeper in Mine Craft?” Nee? Nou, ik ook niet. En dus vroeg mijn zoon handboeken van Mine Craft voor zijn verjaardag die hij van voor naar achteren uitlas om zelf te leren hoe het moet. Hij bekeek urenlang vlogs van professionele gamers in het engels en bestelde een engelse boekenreeks (omdat het er niet in het Nederlands was) om nóg beter te worden. Het gevolg? Hij heeft goed geleerd hoe hij aan informatie kan komen als hij wat zoekt en spreekt en lees op zijn 10de vloeiend Engels.

Soms lijkt het hier wel een inloopspreekuur voor kleine gamers. Vriendjes en vriendinnetjes komen langs om samen te bespreken hoe je problemen moet oplossen. Omdat ik geen zin heb in kinderen die alleen maar komen om te gamen, en verder nooit komen heb ik met mijn kinderen afgesproken dat ze in principe ieder 1 kind kunnen uitnodigen om te komen gamen. Mochten er meer bij komen dan mag dat wel heel even, maar gaan ze na een half uur offline.

Oefenen met verantwoordelijkheid nemen
We hebben voor de X-box 3 joysticks. Soms laat ik expres meer kinderen spelen zodat ze leren omgaan met delen en met het zelf verantwoordelijk zijn voor het maken van afspraken. Laatst wilden er 5 kinderen samen gamen. Er waren maar 3 joysticks en ze mochten 2 uur spelen. Probleempje! Ik legde uit dat ze óf zelf een oplossing moesten verzinnen, óf allemaal lekker buiten gingen spelen. Ze kwamen bij me om een eierwekker te lenen. En er kwam onderling overleg; wil de meerderheid liever om de 10 min. wisselen of liever om de 20. Wie zou na wie mogen en wie ging tegen wie. Het werd een middag zonder gezeur, en met veel overleg tussen de kinderen. + voor sociale vaardigheden, + voor argumenten leren vormen en + voor verantwoordelijk zijn met een groepje.

Niet allemaal hosanna
Natuurlijk is het leven met gamende kinderen niet alleen maar hosanna. Kinderen zoeken grenzen en willen er persé ook overheen. Dus ja, je bent soms politieagent. De truck is om consequent te blijven. Hoe consequenter, hoe sneller ze leren dat zeuren geen zin heeft. Er zijn ook wel degelijk dingen waar je goed rekening mee moet houden als het kleine grut zich in de grote online wereld gaat begeven. Zo heeft mijn dochter inmiddels een plusbrilletje (niet alleen om te lezen) omdat haar ogen overspannen gedrag gingen vertonen. Ze begon scheel te kijken en kon moeilijk scherpstellen als ze aan het lezen was. Wat bleek; ze had zoveel tijd doorgebracht op kleine schermpjes (lees telefoon en Ipad) dat haar ogen er overstuur van waren geworden. Ze heeft nu dus permanent een brilletje, zodat haar ogen er hopelijk dusdanig van kunnen herstellen dat ze er weer overheen groeit. En ze is niet de enige die hier last van kreeg. Terwijl kinderen vroeger een brilletje moesten voor ver af, heeft de hedendaagse generatie schoolkinderen een leesbril nodig. Dus nee, al dat gegame is niet zonder gevaar en je moet het als ouder wel echt in de hand houden.

Terwijl kinderen vroeger een brilletje moesten voor ver af, heeft de hedendaagse generatie schoolkinderen een leesbril nodig.

Wat nou, als je écht het idee hebt dat je kleine Einstein een gameverslaving oploopt. Als je zoon of dochter niet meer achter de pc weg is te slaan. Als je het idee hebt dat je kind geen contacten meer heeft met andere kinderen. Wat doe je dan?

Zorg dat je zelf snapt welk spel gespeeld wordt, of welke app het leven van je kind volledig beheerst. Lees er over, maar vraag er ook naar bij je zoon of dochter. Mijn dochter Tiktokt bijv. vaak en toen ik zelf nog niet wist wat het was vond ik het erg storend dat ze er zoveel mee bezig was. Inmiddels begrijp ik dat het een app is waarin je kunt playbacken en dansen. Ik hou haar account hierbij in de gaten, ben met haar in gesprek over wat wel en niet kan (qua kleding enz) heb alle mogelijkheden voor contact met de buitenwereld (via comments / chat enz) uitgezet in de instellingen en laat haar lekker dansen en playbacken. Want deden wij dat zelf ook niet vroeger? Alleen wij deden het offline.

Ik ben geen fan van computers, televisies enz in de kinderkamer. Je hebt zelf weinig zicht op wat er gebeurt, en je stoort je er niet aan (want je ziet / hoort het niet) waardoor je misschien veel later dan anders ingrijpt qua tijdslimiet. Denk er goed overna voordat je akkoord gaat met spelcomputers in de kinderkamer. Spreek met jezelf af hoe je consequent de regels blijft handhaven, ook als het spel wat minder “in your face” is en je er zelf dus geen last van hebt.

Online spel kan offline spel aanmoedigen. We kijken samen youtube filmpjes tijdens het koken waarin bijv. 5 min. lifehacks voor barbies worden uitgelegd. Vervolgens gaan we zelf een aantal uitproberen. Super leuk om samen te doen! Dit soort filmpjes heb je over allerlei onderwerpen.

Zorg zelf dat je kind voldoende andere afleiding heeft. Ga dus bewust vaak even samen er uit voor boodschappen, om nieuwe schoenen te kopen, een rondje fietsen richting oma enz. Benoem vooral niet dat je dat doet zodat je kind niet achter zijn geliefde schermpje kan, maar zorg ervoor dat je kind het normaal blijft vinden om ook mee te gaan om buiten de deur dingen te doen en plan alledaagse dingen in om met je kind te doen.

En geef ze daarna de kans om zich gewoon even te vervelen. Ja, en dan worden ze over het algemeen een beetje irritant. Laat dat vooral lekker zo zijn.

Maak afspraken. En hou je er zelf vooral ook aan. Hoe vaak komt het niet voor dat je denkt: “Ach, lekker rustig zo. Ze kunnen nog wel een half uurtje. Ach, en nog wel een half uurtje. En…” Wees strikt, zonder boos te worden. Zet de eierwekker. En geef ze daarna de kans om zich gewoon even te vervelen. Ja, en dan worden ze over het algemeen een beetje irritant. Laat dat vooral lekker zo zijn. Verveling is belangrijk voor een kinderbrein. Heb geduld. Als je dat vervelingsgedrag zelf vakkundig negeert zonder meteen een oplossing aan te dragen, zul je zien dat ze binnen een kwartier iets leuks aan het doen zijn. En hoe vaker ze weer andere dingen doen, hoe minder lang ze zich de volgende keer zullen vervelen.

Wees eerlijk naar jezelf. Gamet je kind veel omdat hij / zij niets anders wil doen? Of vind je het wel lekker rustig zonder gezeur aan je hoofd en hang je zelf ook veel onderuitgezakt met je telefoon / ipad in je hand? Jij bent als ouder zelf de sleutel tot succes bij het terugbrengen van schermtijd.

Tip: Blijf met je kinderen in gesprek. Vraag ze hoe andere ouders er mee om gaan en wat ze daarvan vinden. Laat ze een voorstel doen qua tijdslimiet als ze willen gamen en geef ze een eierwekker mee. Leer ze schermtijd “aan te vragen” en zelf verantwoordelijk te zijn in plaats van dat jij elke keer weer de politieagent moet zijn. Vraag ze vooraf wat ze na het gamen gaan doen. Zo denken ze er alvast over na en wordt het een voorwaarde om te kunnen gamen.

Heb je zelf een goed tip? Laat je dan even een reactie achter? Ik ben benieuwd!