De zomer is in aantocht, het mooie weer hangt in de lucht. Mijn racefiets is in het voorjaar echt te weinig de schuur uit geweest. Tijd om weer wat conditie op te gaan bouwen. Ik vind het lastig om naast mijn full-timebaan en mijn gezinsleven voldoende tijd en motivatie te vinden om vaker dan 1 x per week iets aan sport te doen. Ik loop wat hard, ik squash wat en ik fiets dus, wat.  

Ik ken de beste stimulans om weer vaker te gaan fietsen. Mijn fietsbroek kocht ik vorig jaar iets te krap en ik vind het wel tijd voor een nieuwe. Als ik een ding heb geleerd de afgelopen jaren is dat goede sportkleding sporten een stuk leuker maakt. Goede loopschoenen lopen fijner dan slechte, een goede fietshelm beschermt je beter dan een slechte en een goed zittende sportbh maakt het lopen een stuk aangenamer. Andersom was sporten zonder goede sportbh laatst een reden om mijn hardlooprondje niet af te maken. Ik heb er thuis 3 in de kast liggen, maar was zo dom om geen bhwissel te doen voor het hardlopen. Kwalitatief goed sportkleding is eigenlijk een must, en als het er dan ook nog een beetje leuk uit ziet dan heb je de eerste 2 kilometer hardlopen al bijna in de pocket.

Wat betreft fietskleding staat Castelli altijd by far boven aan mijn wensenlijstje. Een goed zittende fietsbroek zorgt er voor dat je lekkerder fiets, het langer volhoudt en geen schurende naden voelt. Mijn vorige fietsbroek was ook van Castelli, maar die kocht ik dus te klein. Het probleem met het Italiaanse merk is dat het voor kleine Italiaanse kontjes is gemaakt. Van die kontjes in een Italiaanse maat M, terwijl dat bij ons XS / S zou heten. Ik ging daar de vorige keer de mist in, en kocht een M. Maar ik heb duidelijk geen Italiaanse kont. Ik wilde perse weer Castelli, niet alleen omdat deze het beste uit de test komt, maar ook omdat ik het gewoon een erg mooi merk vind. Ik twijfel als ik op de website zie dat de grootste maat XL is. Uit de maattabel blijkt dat ik zeker maat L, maar wellicht maat XL moet bestellen, maar dat wil er bij mij niet in. Als ik met mijn maat 40 de grootste maat moet bestellen, hoe zit dat dan met maatjes 42 of 44. Of nog iets groter? Kunnen die dan geen Castelli bestellen? Terwijl dit de allerbeste fietsbroeken voor vrouwen lijken te zijn?

Ik bel mijn vriendje: “Wat moet ik nou?” vraag ik verbaasd en vertwijfeld. En leg mijn dilemma voor. “Je hebt wel een punt,” geeft hij toe. “Bestel maar L, want een XL moet wel groter zijn dan jouw maat. Hoe moeten grotere vrouwen anders fietsbroeken bestellen?”

Het blijft door mijn hoofd spoken. Castelli is naast heel goed ook reteduur, dus het moet wel goed passen anders is het zonde. Zou ik toch de verkeerde maat hebben besteld? Of… Ik praat het mezelf uit mijn hoofd. Een aantal dagen later komt het pakketje binnen. Ik scheur het meteen open en sluit mezelf op in de badkamer. Jezelf in een fietsbroek met bretels worstelen is niet bepaald sexy, dus ik hoef geen pottenkijkers. De broek past, ongeveer. Hij rekt goed, en ik verwacht dat hij nog iets soepeler wordt tijdens het fietsen. Maar, ik had ook wel de grootste maat van het merk gepast, denk ik. Toch gek.

Ik vergeet mijn fietsbroekperikelen totdat ik het nieuws zie dat NIKE (dat al een tijdje terug hun matenrange heeft aangepast) een nieuwe paspop in de winkel heeft om ook grotere maten te kunnen showen. Wat fijn! denk ik, daar zou Castelli een voorbeeld aan kunnen nemen! Het nieuws van NIKE krijgt ook aandacht bij RTL Boulevard en er komt uitleg bij van presentatrice Caroline Tensen en fashiondeskundige Olcay Gulsen. Tot mijn ontzetting draaien beide, nogal invloedrijke vrouwen, er niet om heen dat ze het erg raar vinden dat NIKE kleding in grote maten verkoopt. “Dit lijkt wel maat 48 / 50!” kirt Olcay uit, met afschuw op haar gezicht. Om er na een “Ja en?” Van Peter R. de Vries aan toe te voegen dat “mensen met die maat echt niet fit genoeg zijn om te sporten.” En dat NIKE “er is voor echte atleten” en dat vrouwen met een grotere maat dus echt niet binnen dat beeld passen. Vanaf de bank wordt de vraag gesteld wat vrouwen die fitter willen worden en deze maat hebben dan moeten dragen. Ik schrik enorm van de overtuigende stelligheid waarmee Caroline, zelf ook regelmatig een maatje meer in het verleden, antwoordt: “Gewoon. Iets wijds.” Gewoon. Iets wijds. Het galmt na in mijn hoofd. Gewoon. Iets wijds.

Het raakt me dat vrouwen en meisjes in deze wereld nog steeds worden buitengesloten omdat ze een maatje meer hebben. Het raakt me als ik mijn dochter van 9 haar buik zie inhouden op de weegschaal omdat ze hoopt dat ze dan iets minder weegt. Omdat ze het tijdens gym over haar stevige billen en buikje hadden gehad. Ik leer haar dat sporten en gezond eten de beste manier zijn om een gezond lijf te hebben, ongeacht hoe dat lijf er uit ziet.

Het raakt me. Ik weet inmiddels als geen ander hoe heerlijk het is om fijne sportkleding te hebben. Hoeveel makkelijker het sporten wordt. Ik weet uit het verleden hoe onhandig het is om in een groot shirt en loszittende joggingbroek hard te lopen. Ik had geen grote maat waardoor ik geen keuze had, ik had vanwege een faillissement geen geld om ook maar een cent uit te geven aan andere dingen dan vaste lasten. En ik haatte het toen, om te sporten. Om anderen te zien in “echte” sportkleding, en om zelf maar iets uit de kast te moeten trekken wat er een beetje bij in de buurt kwam. Ik voelde me bekeken, en een beetje spottend toegelachen. Ja, dat zat waarschijnlijk in mijn hoofd. Maar het stimuleerde niet. Oh, wat was ik blij toen ik mijn eerste zuurverdiende echte hardloopschoenen kon betalen, en wat was ik trots op mijn mooie hardlooplegging. Wat een motivatie gaf dat! Wat voelde ik me er eindelijk bij horen.

Wat ontzettend fijn dat NIKE nu nog meer vrouwen de mogelijkheid geeft om in goede, mooie sportkleding te sporten. Het maakt de eerste stappen 1000 x makkelijker en leuker. Hopelijk volgen andere merken snel. En dat was het enige wat Olcay en Caroline hadden hoeven te zeggen.