Ode aan mijn jongste


“Lylaatje, ga eens dansen?”  Ritmisch swingt ze door de kamer. Haar armpjes gaan wild door de lucht en ze troeft zelfs Beyonce af met haar hippe dance moves. Lylaatje wordt groot. Ze is een echte dame. Ik verbaas me er regelmatig over. Ze wil zelf bepalen wat ze aan doet, draagt mijn kettingen als ze er zin in heeft en belt met mijn telefoon naar haar imaginary friends. Als ze ’s ochtends wakker wordt jammert ze: “uit, uit”. En als er niet snel genoeg iemand komt roept ze: “MAMA, UIT!” Ze zingt, voert gesprekken met haar broer en leest zelf … Lees verder Ode aan mijn jongste

Mijn Duitse kindjes…


“Nein!!” klinkt het geregeld door ons huis. “Nein, nein, nein!!” Met een opgeheven vingertje wijst Lyla ons op wat niet mag. Wat van haar niet mag, welteverstaan. Ik ben twee en ik zeg nee? Niets daarvan hoor, onze kleine Duitse Deerne is nog maar anderhalf. Regelmatig vragen we ons af waar ze dat Duitse gebabbel toch vandaan heeft. Zou het met onze Duitse buren te maken hebben? Er moet iets in onze omgeving zijn wat de Duitse taal prikkelt, want Vinnie zijn eerste woordje was “Baum”. En dan wees ‘ie met zijn kleine handje naar buiten, richting de absurd hoge … Lees verder Mijn Duitse kindjes…