Het vooruitzicht van 8 stuiterende jongens in mijn huis is meestal een reden om op tijd te bedenken wat we met Vinnie’s feestje doen. En dat hoeft echt niet altijd buiten de deur te zijn, want een goed gepland jongensfeestje kan ook prima thuis. Maar euhm, berg die mooie vaas maar wel even op voor de zekerheid ;-)
Het bos
Het eerste voorstel dat ik aan Vinnie doe is eigenlijk elk jaar hetzelfde; het bos. Het bos is de Lees verder “Een jongensfeestje! Help!”
‘Vin? Moet je naar de WC?’ ‘Nee hoor mama, nee hoor.’ ….. ‘Huh? Ik moet wel naar de wc! Hoe kan het dat jij dat altijd weet?!’ De grote man rent van zijn stoeltje, waar hij zojuist nog bijna van … Lees verder SuperMama
Vinnie heeft een beste vriend. Hij heet Alex en zit bij Vinnie in de klas. Omdat de school dit jaar is gefuseerd zitten er tegenwoordig ook een aantal nieuwe kinderen in de klas. Ik hoor ineens onbekende namen voorbij komen, … Lees verder Domme mama
“Mama, kijk eens? Kijk eens mama? Ik kan mijn stuur al bijna rechthouden!” Vinnie fietst naast me op zijn rode crossfiets. We zijn onderweg naar school. Zijn armpjes slingeren vervaarlijk heen en weer met het stuur er tussen. Ik moet … Lees verder Zonder zijwieltjes
Als klein mannetje van 4 moet je van alles leren in een hele korte tijd. Je veilige leventje op de crèche waar jij de grootste en stoerste was is voorbij en je moet ineens binnen een paar dagen leren dat je op je stoeltje moet blijven zitten op school. Je bent het kleintje van de klas en alle kinderen weten beter hoe het werkt. En soms is dat niet alleen moeilijk voor kleine ventjes, maar ook voor de mama’s van deze kleine ventjes! Ik schets even vanochtend: We komen later dan normaal de klas binnen. Normaal zijn we een van … Lees verder Opvoeden is loslaten…
Het is grappig om te merken dat Vinnie zich steeds bewuster wordt van de omgeving. Ik had het eerst niet zo door maar hij luistert sinds kort echt naar de radio. En dat levert hele boeiende conversaties op. Laatst ging het bij het nieuws over ene meneer Winter. Dat vond mijn kleine man maar vreemd. “Huh, mama!” Riep hij verontwaardigd uit, “ze zeggen winter, maar het sneeuwt niet eens!” En toen we laatst een winkel binnen stapten vertelde hij uitgebreid aan de cassiere ‘dat we erg van muziek houden, maar dat het nieuws ook wel erg belangrijk was’. Ik lach … Lees verder G-r-o-t-e o-r-e-n
Vroeger was het heel bijzonder als je een kleurplaat kreeg. Meestal moest je het doen met een kleurboek, maar als de kleuterjuf een kleurplaat had gekopieerd, en die kreeg je mee naar huis, dan was dat wel echt een trofee. In die tijd telde je ook nog mee als je vader op het werk een berg kleurplaten kon kopiëren die je dan uit kon delen met je verjaardag. Of nog beter, zomaar! Tegenwoordig gaat het iets anders. Ik schets even de situatie zoals die vanochtend plaatsvond in onze woonkamer: “Mama, wij vervelen ons een pletter…” Vinnie valt van ellende bijna … Lees verder Toen mama nog een held kon zijn
“Mama?” Mijn kleinste druif leert een beetje praten en vraagt daarom graag om aandacht. “Mama, dlie gtoto aaj knaput, Jijja kwene make!” Twee donkerbruine ogen kijken me vol verwachting aan. Op dit soort momenten weet ik niet zeker of mijn kleine meid wel Nederlands praat. Het klinkt als Zweeds, of misschien wel Russisch. Ik bedoel, ik doe mijn best, maar ik kan er dus echt niets van maken. “Ze zegt dat de haar knuffel Aap kapot is en dat ze hem wil maken”, klinkt het met een zucht uit de woonkamer. “Dat snap je toch wel!” Op de een of andere … Lees verder Is er een tolk in de zaal?
Ik doe mijn uiterste best om mijn kinderen tot nette mensen op te voeden. Binnenshuis mag je best wel zeggen dat het “schijtweer is”, maar het is niet helemaal de bedoeling is dat je dat tegen de juf van de crèche zegt. Mevrouwen zijn Mevrouwen, Meneren zijn Meneren en als iemand je laat oversteken bij het zebrapad dan zwaai je even vriendelijk. Dat niet iedereen meer is ingesteld op kinderen die met twee woorden spreken blijkt als we in een klein speelgoedwinkeltje komen. “Ga maar even wat rond kijken Vin,” zeg ik, wanneer ik op zoek ben naar een leuk kadootje. … Lees verder De avonturen van een assertief ventje
Bijna 4 jaar geleden stond ik voor het eerst met Vinnie bij het consultatiebureau. Vinnie was een heel klein ventje in een veel te grote Maxi-Cosi die nog niet meer deed dan brullen met zijn ogen dicht. Ik was doodnerveus en vond het hele consultatiebureau avontuur maar zo zo. Woensdag waren we weer op het bureau. We zijn er de afgelopen jaren vaak geweest en kennen inmiddels goed de weg. “Daar kan ik altijd zo lekker spelen hè mam?” Zegt mijn mannetje als ik vertel dat het weer tijd is om te gaan. Dankzij zijn opmerking bedenk ik me direct … Lees verder Kleine ventje worden groot
Ken je die reclame nog? Van die grote hond die dat kleine hondje op eet, waarop de eigenaar zegt: “Dat doet ‘ie anders nooit hoor!” Het doet me denken aan hoe moeders onderling doen over hun eigen kroost. Want ‘zo doen ze anders nooit hoor!’ Wat ik nog irritanter vind is als andere moeders zeggen ‘dat doet die van mij nooit!’ Want daar geloof ik dus geen barst van. Heb je ooit gehoord van kids die elke dag braaf hun eten oppeuzelen terwijl ze gebruik maken van een volledige bestekset? Nee? Ik ook niet. Heb je ooit gehoord kinderen die … Lees verder Dat doet ´ie anders nooit hoor!
“Zeg mama?’ Als mijn zoon zijn vraag met die twee woorden begint, dan weet ik dat ik onmiddellijk een deel van mijn hersenen in gang moet zetten dat normaal gesproken compleet genegeerd wordt. ‘Zeg mama?’ wordt namelijk steevast gevolgd door een moeilijke, wetenschappelijke of anderszins onoplosbare vraag. ‘Zeg mama, waarom zijn de lantaarnlampen nu aan?’ Pffieuw, gelukkig, die weet ik! ‘Omdat we anders de weg niet kunnen zien Vinnie. Dan is het te donker.’ Soms, als ik het juiste antwoord heb gegeven is mijn ventje tevreden. Helaas roept het antwoord op zijn vraag van vandaag alleen nog maar meer vragen … Lees verder Er was eens een alwetende mama…
Liefs van Kimm 