“Zeg mama?’ Als mijn zoon zijn vraag met die twee woorden begint, dan weet ik dat ik onmiddellijk een deel van mijn hersenen in gang moet zetten dat normaal gesproken compleet genegeerd wordt. ‘Zeg mama?’ wordt namelijk steevast gevolgd door een moeilijke, wetenschappelijke of anderszins onoplosbare vraag. ‘Zeg mama, waarom zijn de lantaarnlampen nu aan?’ Pffieuw, gelukkig, die weet ik! ‘Omdat we anders de weg niet kunnen zien Vinnie. Dan is het te donker.’ Soms, als ik het juiste antwoord heb gegeven is mijn ventje tevreden. Helaas roept het antwoord op zijn vraag van vandaag alleen nog maar meer vragen … Lees verder Er was eens een alwetende mama…