Lyla is al een ge-lo-te meid, al zegt ze het zelf. Ze klimt op krukjes om dingen te pakken en wil zelluf haar bordje uit de kast vissen. Lyla haar oortjes werken niet zo goed, te merken aan de weinige actie die ze geeft nadat ik haar heb gevraagd iets te doen, totdat ik zelf stiekem een koekje uit een trommel probeer te pakken. Dan hoort ze dat natuurlijk wel.

Lylaatje wil ook graag naar school, net al ‘glote Pinnie’, maar helaas moet ze nog even wachten. Thuis oefent ze dus alvast maar veelvuldig met tekenen en kleuren. Op het papier, op de krant, in mijn boeken en op haar poppenhuis. Het is allemaal alvast een open sollicitatie voor academie Minerva.

Ach ja, die kleine Lyla van ons. Die denkt dat “Ikke baas!” is en die al met een hand een appel kan eten. Die maat 86 nu echt ontgroeit is en afstand moet doen van haar witte lievelingsjasje. Die nu met barbies speelt en totaal geen oog meer heeft voor de babyblokjes, doosjes en dingetje omdat ze gloot is.

Die kleine Lyla. Die is toch ineens wel heel groot aan het worden.